Promocija romana „Varvarogenije” Radovana Vlahovića u izdanju Banatskog kulturnog centra

​

Promocija romana

„Varvarogenije” Radovana Vlahovića

u izdanju Banatskog kulturnog centra

održaće se u subotu 30. maja 2015. godine od 18 časova

u Restoranu „Krupara” u Bačkom Dušanovu (Ivo Lole Ribara 1)

gde književnik Đorđe Kuburić iz Subotice

tradicionalno organizuje književne večeri.

O romanu govore: domaćin večeri i recenzent knjige Đorđe Kuburić i autor.

U okviru programa biće priređene video-projekcije crteža Miodraga Nadlačkog i Silvije Vlahović koji su nastali inspirisani romanom  „Varvarogenije”.

​

Izvod iz recenzije Đorđa Kuburića, književnika iz Subotice 

Kroz stotinak ciklično organizovanih fragmenata meandrira kontraverzni lik Varvarogenija. Varvarogenije je osobeni paraknjiževni junak – razbarušen, lucidan, mistično metafizičan. Ambivalentan. Slojevit. Konfuzan. Trpeljiv i dinamičan. Okružen mnoštvom, a opet sam.

Izvod iz recenzije Salamona Jazbeca, književnika iz Zagreba

Balkanski književnik Radovan Vlahović daje nam jedan odgovor 2012. godine, baš kao što nam je balkanski književnik Ljubomir Micić davao svoj 1921. godine, još u ono doba kad se vodopadima suza ispirala krv s tla klaonice Prvoga svjetskog rata.

Barbarogenije nije srpski ni hrvatski. Isto tako, niti Varvarogenije nije srpski ni hrvatski. Ali jest balkanski.

Varvarogenije nije nacionalan, on nema naroda i države, i to je njegova prednost, jer „iščupan iz korena mogao se prepustiti bilo kom vetru“.

Vrijeme je da se Europa ponovno suoči s Barbarogenijem, kojeg mi – s Radovanom – nazivamo Varvarogenijem.

Izvod iz recenzije Nikole Kitanovića, književnika iz Novog Sada

Vlahovićevo delo Varvarogenije odlično komunicira sa književno-duhovnim putevima poezije Micića, Despotova, Tucića… Sa poezijom! Sa poezijom srpske avangarde, ali i sa simbolizmom, nadrealizmom i ekspresionizmom. Dakako, kroz ovo delo teče gotovo opipljiva duhovna komunikacija sa filozofijom, osobito sa filozofijom Ničea, Sartra i Siorana.

Varvarogenije jeste veoma značajno književno delo, remek delo Radovana Vlahovića. Zahvaljujući tome, čitaocu se savetuje strpljenje, jer pred nama je knjiga koja se čita celog života – ona postaje deo naše unutrašnje kulture, deo našeg bića i deo naše civilizacijske prosvetljenosti.

Izvod iz recenzije Perice Milutina, književnika iz Novog Sada

Varvarogenije je svet zdravog duha, ubačen u haos čovekovog posrnuća. Na atlasu razapetog uma gradi kartografiju ekvivalentne projekcije koja eleminiše sve deformacije. Neviđene putanje od krvi, svega što leti, puže, gamiže, veže za postojanje, sudbinu ostrašćene vere u energiju vedrine, mira i ljubavi. Varvarogenije je kosmičko jezgro koje odašilje snagu, nadahnuće, moć i vrednosti koje emituje celoj vaseljeni i time je održava u skladu.

Izvod iz rukopisa knjige o romanu „Varvarogenije” Marije Tanackov iz Kikinde

Kao književno delo „Varvarogenije“ je višeznačno struktuirano, intertekstualno vrlo usložnjeno i može se nazvati romanom. Njegova značajna karakteristika je i da je to delo „oslobođeno“, odnosno nije neophodno „potčinjeno“ stvarnosti, u značenju da nije mimetičko, ali je „stvarnost“ bitna za njegovo tumačenje, ona je neophodni podtekst dela koji usložnjava njegovo značenje. Delo je otvorene strukture i samo po sebi, a posebno to dolazi do izražaja ako se uzme u obzir odnos s prethodna dva Vlahovićeva novozenitistička romana. Svoju naraciju „Varvarogenija“ pisac gradi na fragmentarnosti i u vezi je s velikim brojem „drugih priča“, dela, žanrova, pa i kultura. Tematski na prvi pogled imaginaran „Varvarogenije“ ima vrlo čvrstu i obavezujuću vezu s realnošću, ma kako mi tu realnost definisali.