TITO JE BIO JEDINI KOMUNISTA KOJI JE SA VATIKANOM KROJIO POLITIKU
10. februar 2013. 9:48 | 4 komentara
Kad je to bilo u njegovom i interesu SFRJ, Josip Broz Tito je umeo da potisne svoju komunističku ideologiju. On je bio jedini socijalistički šef zemlje koji je dopreo do Vatikana i u njemu, mimo znanja srpske komunističke struje, krojio tajnu diplomatiju sa papom Pavlom VI.
Od Drugog svetskog rata i dolaska komunista na vlast u Jugoslaviji činilo se da je jaz između Katoličke crkve i SFRJ nepremostiv.
Religija je posmatrana kao “sredstvo izrabljivača u sukobu s ugnjetavanim masama”, dok je Katolička crkva, s druge strane, komunizam označavala kao zlo.
Osim toga, antagonizam između Srba komunista i Hrvata katolika postojao je i u SFRJ, bez obzira na njenu komunističku politiku, pa je tim pre za ove prve bilo nezamislivo da jugoslovenske vlasti započinju bilo kakvu diplomatiju sa Vatikanom.
Titov cilj je bio da sa Vatikanom zakopa ratne sekire, što zbog ličnog interesa i pozicije na svetskoj političkoj sceni, a što zbog interesa Jugoslavije koji se sastojao u tome da Sveta stolica svojim autoritetom spreči ustašku emigraciju da u dijaspori deluje antijugoslovenski.
Sudeći po arhivama i sačuvanim depešama, koje je publicista Peđa Radosavljević istraživao i prikazao u knjizi “Odnosi između Jugoslavije i Svete stolice 1963-1978”, intenzivna tajna diplomatija Tita i Svete stolice odigravala se u periodu između 1963. i 1978. godine.
Pretpostavlja se da se u tom periodu Broz više puta sastao sa papom Pavlom VI, ali je jedini zvanično zabeležen susret bio onaj od 29. marta 1971.
Osnova za novi početak bio je protokol potpisan između dve zemlje 1966, koji je, praktično, i jedini dokument između Svete stolice i današnje Srbije, koja je pravna naslednica SFRJ.
S te strane, diplomatski odnosi s Vatikanom nisu bili tajna, jer je protokol morao proći kroz Narodnu skupštinu koja je, doduše, samo glasačka mašina.
S druge strane, Tito je vodio diplomatiju zaobilazeći instrukcije diplomata i Ministarstva spoljnih poslova. Tela ovog ministarstva na sve načine su pokušavala da spreče susret Tita i pape, bila je to teška borba.
Ali, oni su se susreli. Ostalo je zabeleženo da je Broz papi tada poklonio jednu Meštrovićevu sliku, a i sam je dobio poklone od Svete stolice – priča publicista Peđa Radosavljević.
Kako on kaže, u tim susretima su obe strane pokušavale da se izbore za vlastite ciljeve – interes Svete stolice je bio da Katolička crkva u SFRJ dobije više verske slobode, da se njeni praznici i običaji poštuju u ateističkom društvu. Interes Jugoslavije bio je da Sveta stolica svojim autoritetom spreči ustašku emigraciju koja se tada širila Evropom.
Vatikan nikad nije vodio klasičnu diplomatiju sa ciljem da ospori reciprocitet između dve države. To je bila prefinjena, tanana diplomatija s namerom da države natera da služe crkvi – ističe Radosavljević.
Rado viđen gost u Rimu
Tito je bio rado viđen gost u Vatikanu. Sveta stolica na njega je gledala kao ključnog čoveka za stanje u Jugoslaviji.
Referent za širenje vere u Vatikanu Karlo Kosel susreo se sa diplomatom Stjepanom Kumelom da proveri da li će SFRJ krenuti istim putem ili će podržati katoličanstvo uprkos komunističkoj politici.
Verovali su da Tito to može – priča Peđa Radosavljević.
Štampa sve pratila
Da je već prvi susret između pape i Broza bio plodan pokazuju naslovi koji su ubrzo osvanuli u zagrebačkom “Vjesniku” i beogradskoj “Borbi”. Tako se u “Vjesniku” navode reči upućene Titu i Jugoslaviji: “Prvi put u istoriji visoki funkcioneri vatikasnke države dočekali papinog službenog gosta izvan vatikanskih zidina”…
Posle Titove smrti Vatikan nije bio neutralan
Odnosi Vatikana i nekadašnje Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, u pogledu verskih i svetovnih pitanja, nikad se nisu poklapali. Na osnovama Drugog vatikanskog koncila došlo je do kontakata i međudržavnih odnosa tadašnje Jugoslavije i Svete stolice.
Protokol o uspostavljanju diplomatskih odnosa, dve države su potpisale 1966. godine. Posle potpisivanja protokola, Josip Broz Tito je posetio papu Pavla VI.
Posle Tita, u Vatikanu su boravili: Cvijetin Mijatović i Branko Mikulić, ali u posetama novom papi — Jovanu Pavlu II. Tom prilikom oni su i aktuelizovali Titov poziv, da papa poseti Jugoslavija. Ali, kako je poseta stalno odlagana, ili preciznije, do nje nikako nije dolazilo, poziv je vise puta obnavljan.
Dakle, za života Josipa Broza, do posete pape SFR Jugoslaviji nije došlo.
A posle Titove smrti, odnosi dveju država su se potpuno poremetili, da bi krajem osamdesetih i početkom devedesetih došli do najniže tačke.
Nije potrebno previše tražiti po arhivi Vatikana, da bi se utvrdila krivica Svete stolice za razbijanje SFRJ. Naravno da Vatikan nikad nije i neće priznati krivicu, ali niz činjenica govori u prilog konstataciji da je vrh Katoličke crkve, možda, najveći krivac za razbijanje tadašnje Jugoslavije.
Politika Vatikana, inspirisana željom i neskrivenim interesima na Balkanu još od vremena uspona fašizma, završetkom Hladnog rata početkom poslednje decenije prošlog veka, izazvala je krvave sukobe i ratove kojima je Sveta stolica dala legitimitet.
Nesmotreno data izjava jednog visokog funkcionera vatikanske administracije da se „državni planovi prave pedeset godina a realizuju u sledećih sto godina”, pokazala je pravo lice vrha te fizički patuljaste države ranga svetskih supersila. Tada se tek videlo, da Staljinovo svojevremeno izrečeno potsmešljivo pitanje: „Vatikan — koliko je to divizija?…”, nema nikakve stvarne osnove.
Odluku o konačnom razbijanju Titove Jugoslavije Vatikan je pokrenuo memorandumom državama KEBS-a, 26. novembra 1991. godine. Sve je dogovoreno na sastanku pape Jovana Pavla II sa nemačkim ministrom Genšerom.
Tog, 26. novembra 1991, državni sekretar Vatikana uputio je memorandum sa zahtevom za priznavanje Slovenije i Hrvatske kao nezavisnih država, svim članicama Konferencije o evropskoj bezbednosti.
Sveta stolica je tada bila mišljenja da je došlo vreme da se međunarodno priznaju Slovenija i Hrvatska, „i to pre božićnih praznika”.
Vestinet.rs,Blic
Komentar Dušana Nonković, osnivač i urednik Glasa Dijaspore:
Vatikan je ogranak i CIA koji je posle drugog svetskog rata tajnim kanalima i falsifikovanim pasošima prebacivao Nemačke Naciste za Ameriku. Neka se niko ne vara da to CIA nije znala! (Naučnike i pronalazače za Ameriku a manje bitne za Latinsku Ameriku kako bi ih po potrebi koristila u svoje svrhe) Papa Vojtila se poslužio Leh Valense i Danciškog brodogradilišta da razbije komunističku vladavinu Poljske što je bila uvertura za razbijanje i raspad SSSR. Sasvim je logična posledica da Vatikan podrži ustaše bez kojih nebi moglo biti razbijanje Jugoslavije. Zna se da su u izvršavani mnogi atentati od strane ustaša na predstavnike Jugoslavenske diplomatije pa je i to samo logična posledica da Tito uspostavi kontakt sa Vatikanom a to je bilo maltene isto što i postaviti kontakt, odnose sa CIA! Dalji razvoj situacije je poznat po doktrini; Svladjivanja problema kroz približivanje koju je Genšer odnosna Nemačka sprovodila davajući Istočnoj Nemačkoj kredite i šakom i kapom dak se nije u njima ugušila. Posledica je bila, pad Berlinskog zida a potom i prodaja i prebacivanje Istočno nemačkog oružja za Hrvatsku i B/H Istočna nemačka je bila šesta armija sveta po naoružanju! Dalji razvoj situacije je poznat! Interesantno je to da niko ne postavlja to pitanje, gde je nestalo oružje Istočne Nemačke tada šeste armije sveta koja je bila do zubi naoružana od svog saveznika SSSR koje je nasledila u miraz Zapadna Nemačka!?
DN
Filed under: AKTUELNO, Srpske Novine, Srpstvo, Vesti | 2 Comments »
Dobro dosli na Internet prezentaciju srpske dijaspore 